Παραπληροφόρηση 101: Τι λένε για το Κρέας

Η παραπληροφόρηση είναι, κατά την άποψή μου, μια παρεξηγημένη έννοια.

Το πρόβλημα με την παραπληροφόρηση δεν είναι απαραίτητα οι λανθασμένες πληροφορίες.

Όταν ένα άτομο έχει λάθος αντιλήψεις, πιθανότατα αργά ή γρήγορα μαθαίνει ποιο είναι το σωστό.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι, η ψυχολογία των ανθρώπων που έλκονται από την παραπληροφόρηση.

Αυτή η έλξη δεν σχετίζεται με το τι είναι σωστό ή λάθος, αλλά αποτελεί περισσότερο μια ανάγκη για να επιβεβαιώσουν τις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις τους.

Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε κάποιες κοινές παραπληροφορήσεις σχετικά με το κρέας, αλλά πρώτα πρέπει να δούμε τους λόγους για τους οποίους ο κόσμος γίνεται συχνά θύμα αυτών των παραπληροφοριών.

Το να κοροϊδεύουμε και να μειώνουμε τα άτομα αυτά δεν βοηθάει πουθενά, αλλά αντιθέτως επιβεβαιώνεις τις προκαταλήψεις τους, αφού από τη μεριά τους χρησιμοποιούν τη “λογική”, ενώ εσύ τον χλευασμό.

Η ψυχολογία πίσω από αυτό το φαινόμενο είναι συναρπαστική, αλλά και πολύπλοκη. Εδώ αναφέρω κάποια βασικά σημεία, αλλά αν σε ενδιαφέρει το θέμα αυτό, θα σου πρότεινα να αναζητήσεις σχετικές πηγές, ή άρθρα, από εξειδικευμένα blogs ψυχολογίας.

Πως πέφτει ο κόσμος θύμα παραπληροφόρησης

Στη σημερινή ψηφιακή εποχή, οι αλγόριθμοι της κάθε πλατφόρμας, εκμεταλλεύονται τα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως ο φόβος, η ντροπή και η μοναξιά, ενεργοποιώντας τα ένστικτα επιβίωσης.¹

Αυτό το κάνουν προβάλλοντας περιεχόμενο, που είναι σχεδιασμένο να προκαλεί αυτά τα συναισθήματα, δημιουργώντας έτσι φαύλους κύκλους, που συχνά οδηγούν στην παραπληροφόρηση.²

Όσο περισσότερο καταναλώνουμε αυτό το συναισθηματικά φορτισμένο περιεχόμενο, τόσο χειρότερα αισθανόμαστε και συνεχίζουμε έναν αυτοκαταστροφικό κύκλο.

Ψάχνουμε γι’ απαντήσεις ή παρηγοριά, αλλά αντ’ αυτού ανακαλύπτουμε περισσότερο χειραγωγητικό περιεχόμενο, που ενισχύει αυτά τα αρνητικά μας συναισθήματα.

Έτσι λειτουργούν οι αλγόριθμοι: όσο περισσότερο ασχολούμαστε με περιεχόμενο που ενεργοποιεί αυτά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερο από αυτό το περιεχόμενο θα βλέπουμε.³

Όταν ο φόβος ή η ντροπή εμφανίζονται χωρίς σαφή αιτία, το μυαλό προσπαθεί να ερμηνεύσει αυτή την κατάσταση.

Στο παρελθόν, αυτά τα συναισθήματα μας βοηθούσαν στην επιβίωση έξω στην άγρια φύση, ίσως λόγω κάποιου άγριου ζώου, αλλά σήμερα ενεργοποιούνται στον αναπαυτικό καναπέ μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.⁴

Το μυαλό μπορεί να προσκολληθεί στην παραπληροφόρηση για να εξηγήσει αυτά τα συναισθήματα.

Μόλις διαμορφωθεί αυτή η αντίληψη, είναι δύσκολο να σπάσει.

Η παραπληροφόρηση απλοποιεί πολύπλοκα ζητήματα, κάνοντάς τα συναισθηματικά ελκυστικά.

Αυτό εξηγεί γιατί κάποιοι άνθρωποι έλκονται από θεωρίες συνωμοσίας, αφού τους βοηθούν να κατανοήσουν αυτά τα συναισθήματα.

Αυτές οι συναισθηματικές πεποιθήσεις είναι πιο ισχυρές από αυτές που βασίζονται σε γεγονότα, γι’ αυτό είναι δύσκολο να αλλάξεις τη γνώμη κάποιου με απλή λογική⁵, αφού θολώνει η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αλήθειας και ψέματος.

Ακόμα και όταν κάποιος συνειδητοποιήσει ότι έχει παραπλανηθεί, η συναισθηματική επένδυση καθιστά δύσκολη την αλλαγή της αντίληψής του.

Η παραπληροφόρηση δεν είναι απλώς ψευδείς πληροφορίες, αλλά χειραγωγημένα συναισθήματα που διαμορφώνουν την ίδια μας την ταυτότητα.

Η Ψευδαίσθηση της Λογικής

Αυτά τα άτομα πιστεύουν ότι η λογική είναι με το μέρος τους, αλλά ο λόγος που αποδέχονται την παραπληροφόρηση είναι απλώς επειδή ευθυγραμμίζεται με την κοσμοθεωρία τους. Δικαιολογούν αυτή την αποδοχή ως λογική, ακόμα κι αν είναι ανακριβής.

Αυτό το φαινόμενο εξηγείται από τη μεροληψία επιβεβαίωσης και την υποκινούμενη συλλογιστική.

• Μεροληψία επιβεβαίωσης είναι όταν ο κόσμος τείνει να αναζητά και να δίνει βαρύτητα σε πληροφορίες που συμφωνούν με τις ήδη υπάρχουσες πεποιθήσεις του, απορρίπτοντας αντιφατικά δεδομένα.
• Υποκινούμενη συλλογιστική, είναι η τάση να κατευθύνουμε τη σκέψη μας προς το συμπέρασμα που επιθυμούμε, ανεξάρτητα από την ακρίβεια αυτού.

Ένας από τους διάφορους τρόπους⁶ για να καταλήξει κάποιος σε λογικό και σωστό συμπέρασμα, είναι π.χ. με τη παραγωγική συλλογιστική, δηλαδή όταν οι προκείμενες δηλώσεις και γεγονότα που χρησιμοποιούμε ως βάση είναι αληθή και ακριβή για να οδηγήσουν σε έγκυρο συμπέρασμα.

Δεν είναι όμως αυτό που εφαρμόζεται όταν ο κόσμος βγάζει συμπεράσματα με παραπληροφόρηση.

Στην περίπτωση τους υποτίθεται, χρησιμοποιούν επαγωγικό λογισμό, όπου είναι η διαδικασία να βρούμε την πιο πιθανή εξήγηση με τα περιορισμένα δεδομένα που έχουμε, ακόμη κι αν δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι είναι η σωστή εξήγηση.

Οι διαφορές τους σε παραδείγματα:

Παραγωγική συλλογιστική

• Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί.
• Ο Σωκράτης είναι άνθρωπος.
• Άρα: Ο Σωκράτης είναι θνητός.

Επαγωγικός λογισμός

• Το γρασίδι σήμερα είναι βρεγμένο.
• Άρα: χθες έβρεξε.

Η βροχή είναι μια συχνή αιτία που συμβάλλει σ’ αυτό, αλλά δεν σημαίνει πως ήταν αυτό 100% – Ίσως να το πότισε ο γείτονας.

Εκεί που θέλω να καταλήξω με όλο αυτό και ο λόγος που έχω τονίσει το υποτίθεται χρησιμοποιούν επαγωγικό λογισμό, είναι επειδή, ούτε καν αυτό δεν εφαρμόζουν.

Για παράδειγμα, ένας ισχυρισμός που θα δούμε μετά είναι αυτός:

“Οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν χρήματα από την πώληση φαρμάκων, άρα θέλουν ο κόσμος να παραμένει άρρωστος”

Είναι αυτό επαγωγικός λογισμός;

• Οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν με κάθε πώληση φαρμάκων.
• Ο κόσμος αγοράζει φάρμακα όταν είναι άρρωστος.
• Άρα: Οι φαρμακευτικές εταιρείες θέλουν ο κόσμος να παραμένει άρρωστος ώστε να συνεχίσει να αγοράζει φάρμακα.

Όχι ακριβώς.

Αυτό το συμπέρασμα είναι απλοϊκό και προκατειλημμένο, αφού βασίζεται μόνο σε μία πλευρά της πραγματικότητας.

Όταν γενικεύεις και απλοποιείς την εξήγηση κρατώντας μόνο τις πιθανές εξηγήσεις που υποστηρίζουν τα πιστεύω σου, δεν μπορείς να πεις πως αυτό που κάνεις βασίζεται σε λογική.

Πρέπει να αναλογιστείς όλες τις πιθανές εξηγήσεις το ίδιο.

Για παράδειγμα, μια άλλη εξήγηση θα μπορούσε να ήταν αυτή:

Αν μια φαρμακευτική εταιρεία ανέπτυσσε μια θεραπεία ή εμβόλιο για τον καρκίνο, θα κέρδιζε πολύ περισσότερα από το να συντηρεί απλώς ασθενείς με χρόνιες θεραπείες.

Η θεραπεία καρκίνου είναι πολύπλοκη, χρονοβόρα κι όχι πάντα αποτελεσματική, ενώ η χωρητικότητα και το προσωπικό των ογκολογικών περιορισμένη. Ανάλογα από την περίπτωση υπάρχει σειρά προτεραιότητας ούτως ώστε να μπεις στο ογκολογικό για να κάνεις θεραπεία.

Οπότε δεν λαμβάνουν όλοι αυτά τα φάρμακα.

Αν υπήρχε μια καλύτερη θεραπεία κατά του καρκίνου, γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη, άρα και περισσότεροι ασθενείς, τότε θα ήταν πιο κερδοφόρο.

Επίσης, αν υπήρχε αυτή η καλύτερη θεραπεία, αυτό δεν θα αναιρούσε τα νέα κρούσματα καρκίνου, αφού νέοι ασθενείς “στατιστικά” θα εμφανίζονταν με τους ίδιους ρυθμούς.

Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά πιθανά άλλα σενάρια.

Κοινοί ισχυρισμοί παραπληροφόρησης για το κρέας

Αυτό είναι το μήνυμα που αποτέλεσε την αφορμή αυτού του κειμένου.

Δεν ήταν το μοναδικό ούτε το πρώτο που περιλάμβανε αβάσιμους ισχυρισμούς. Ωστόσο, βρήκα το συγκεκριμένο εντυπωσιακό, αφού κάθε πρόταση αποτελούσε και μια αβάσιμη αντίληψη, και γι’ αυτό το παραθέτω.

Θα υποθέσω ότι αυτό το άτομο δεν διάβασε καν το κείμενο του ποστ που αφορούσε το κόκκινο κρέας και τον καρκίνο, καθώς η απάντησή του, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, μοιάζει σαν να θεωρεί ότι συμφωνούμε ήδη για το κόκκινο κρέας κι απλώς μένει να διευκρινίσουμε τα υπόλοιπα.

Έχουν γίνει οι παρακάτω ισχυρισμοί:

• Το κοτόπουλο είναι το πιο τοξικό κρέας αλλά και το πιο βρώμικο.
• Οι γιατροί και οι διατροφολόγοι μας συμβουλεύουν να τρώμε κοτόπουλο, επειδή θέλουν το κακό μας.
• Όλα τα κρέατα και ψάρια είναι πλέον τοξικά.
• Το ίδιο ισχύει και για τα φρούτα και λαχανικά.
• Αυτό όλο είναι για να μας κρατάνε άρρωστους και να πουλάνε φάρμακα.
• Τα μόνο αθώα φαγητά είναι ορισμένων πίσω στις αυλές τους ή στο χωραφάκι τους.
• Όλα είναι σχεδιασμένα σε εργαστήρια με ενεσούλες και διογκωτικά.

Σημείωση: οι απαντήσεις μου δεν απευθύνονται σε αυτό το άτομο ή και σε κανένα άλλο. Αυτές οι αντιλήψεις είναι κοινές, οπότε το χρησιμοποιώ αυτό σαν παράδειγμα και μόνο σαν βάση των επιχειρημάτων μου.

Όλα τα κρέατα είναι τοξικά

Ο ισχυρισμός πως το κοτόπουλο είναι όχι μόνο το πιο τοξικό κρέας, αλλά και το πιο βρώμικο, η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά το ακούω.

Όταν λέμε πως κάτι είναι τοξικό συνήθως αναφερόμαστε στην ουσία που περιέχει, η οποία προκαλεί βλάβη στον οργανισμό μας.

Το κοτόπουλο δεν περιέχει καμία τοξίνη για τον οργανισμό μας.

Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα κρέατα.

Αυτός ο ισχυρισμός από μόνος του προφανώς και δεν στέκει, αλλά φαντάζομαι αποτελεί βάση του “όλα είναι σχεδιασμένα σε εργαστήρια με ενεσούλες και διογκωτικά.”

Δηλαδή, ορμόνες και φάρμακα.

Ας τα δούμε ένα ένα.

Ορμόνες στο κρέας

Ο ισχυρισμός πως ποτίζουν με ορμόνες τα ζώα για να μεγαλώνουν γρηγορότερα είναι μια δημοφιλής ανησυχία, αλλά είναι ανακριβής.

Η Αμερική και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν διαφορετικά αυτό το θέμα.

Στην Ευρώπη η χρήση ορμονών απαγορεύεται⁷αυστηρά, ενώ στην Αμερική επιτρέπεται.

Οι κύριες διαφορές είναι:

Στην Αμερική, αφού μελέτες έχουν δείξει ότι τα επίπεδα υπολειμμάτων ορμονών στο κρέας είναι γενικά κάτω από το όριο ανησυχίας⁸ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χρήση ορμονών στην παραγωγή κρέατος, όταν γίνεται σωστά, ενέχει ελάχιστο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

Στην Ευρώπη ακολουθούν το μοντέλο όπου δικαιολογεί τη λήψη προληπτικών μέτρων, ακόμα και χωρίς οριστικά επιστημονικά στοιχεία στο αν υπάρχει πιθανός κίνδυνος για την υγεία των καταναλωτών.⁹

Φάρμακα στο κρέας

Ο χαρακτηρισμός “φάρμακα”, αναφέρεται συχνά στα αντιβιοτικά, οπότε ας δούμε αυτό αναλυτικά:

Η ιδέα πως γεμίζουν τα ζώα με αντιβιοτικά είναι κάτι που δεν ισχύει πλέον με τη τωρινή αυστηρή νομοθεσία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει λάβει σημαντικά μέτρα για να διασφαλίσει τη σωστή και περιορισμένη χρήση των αντιβιοτικών στην κτηνοτροφία.

Πιο συγκεκριμένα, η χρήση αντιβιοτικών ως αυξητικών παραγόντων απαγορεύτηκε ήδη από το 2006¹⁰.

Αυτό το μέτρο λήφθηκε για να αντιμετωπιστεί η αντιμικροβιακή αντοχή (AMR), που αποτελεί ανησυχία για τη δημόσια υγεία.¹¹

Ο λόγος είναι πως η τακτική χρήση αντιβιοτικών σε χαμηλές δόσεις για μη θεραπευτικούς σκοπούς, δημιουργεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη ανθεκτικών μικροβίων, που μπορούν να μεταφερθούν μέσω της τροφικής αλυσίδας στον άνθρωπο.

Επιπλέον, από το 2019 έχει απαγορευτεί η χρήση όλων των αντιβιοτικών ρουτίνας σε ζώα εκτροφής.¹²

Αυτό σημαίνει ότι τα αντιβιοτικά δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιούνται προληπτικά σε ομάδες υγιών ζώων, εκτός αν πληρούνται αυστηρές προϋποθέσεις, κάτι που εξασφαλίζει ότι τα φάρμακα χρησιμοποιούνται μόνο για θεραπευτικούς σκοπούς και όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη.

Bonus: Φρούτα και Λαχανικά

Ξέρεις ότι η κατάσταση είναι προβληματική όταν ένας carnivore, σε ένα blog αφιερωμένο στη carnivore diet, αναγκάζεται να υπερασπιστεί τα φρούτα και τα λαχανικά απέναντι στην παραπληροφόρηση.

Ο ισχυρισμός, όπως καταλαβαίνω, βασίζεται στην ιδέα ότι τα τρόφιμα που δεν παράγονται σε “φυσικά” περιβάλλοντα, όπως αυλές και μικρά χωράφια, είναι γεμάτα με χημικά και τοξίνες λόγω της χρήσης φαρμάκων και λιπασμάτων, που προφανώς θεωρούνται βλαβερά για τον άνθρωπο.

Η ιδέα ότι κάποιος που καλλιεργεί σε “χωραφάκια “και αυλές δεν χρησιμοποιεί κάποια μορφή λίπανσης δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Χωρίς καθόλου λίπασμα, η παραγωγή θα ήταν μικρή και χαμηλής ποιότητας, κάνοντάς την μη βιώσιμη.¹³

Όπως φαίνεται, αγρότες από μικρές έως μεσαίες φάρμες,¹⁴ δεν προτιμούν απαραίτητα την επιλογή οργανικών λιπασμάτων αλλά χημικών για λόγους κόστους και απόδοσης.

Όσον αφορά τον κίνδυνο αυτών λιπασμάτων σε σύγκριση με τα βιολογικά, τα οποία θεωρούνται από πολλούς σαν “καλύτερα”, η διαφορά φαίνεται πως είναι ασήμαντη για την υγεία του ανθρώπου.

Επειδή δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι τα βιολογικά λιπάσματα είναι σημαντικά πιο ασφαλή ή πιο ωφέλιμα για την υγεία.¹⁵

Οι γιατροί και οι διαιτολόγοι δουλεύουν εναντίων σου

Ας προσπαθήσω να βγάλω κάποιο νόημα:

• Ο πρώτος ισχυρισμός: επειδή σου προτείνουν να τρως κοτόπουλο, που “είναι βλαβερό”, σημαίνει πως θέλουν το κακό σου.
• Ο δεύτερος ισχυρισμός: όλα τα κρέατα είναι βλαβερά. Άρα, η έμφαση στο κοτόπουλο ήταν άσκοπη, αφού είτε προτείνουν κοτόπουλο είτε άλλο κρέας, το επιχείρημα παραμένει το ίδιο: θέλουν το κακό σου.
• Ο τρίτος ισχυρισμός: Αν τα φρούτα και τα λαχανικά είναι επίσης βλαβερά, τότε η ιδέα ότι οι γιατροί προτείνουν κοτόπουλο με κακές προθέσεις καταρρέει, καθώς οποιαδήποτε άλλη σύσταση θα θεωρούνταν και αυτή βλαβερή με αυτή τη λογική.

Προσπάθησα.

Ρεαλιστικά μιλώντας οι γιατροί απλά θα σου πούνε να χάσεις βάρος, και οι διαιτολόγοι θα σου βάλουν ένα βασικό πρόγραμμα με φαγητά που μάλλον ήδη γνωρίζεις πως “έπρεπε” να τρως.

Ο λόγος που υπάρχει αυτή η παραπληροφόρηση είναι η ιδέα πως, σχεδόν τα πάντα είναι επεξεργασμένα και κατ’ επέκταση βλαβερά, που σε αυτό υπάρχει μια μεγάλη δόση αλήθειας.

Αυτό όμως που πολλοί αγνοούν είναι πως κανείς δεν ακολουθεί τις κυβερνητικές διατροφικές συστάσεις.

Σε καμία σύσταση καμίας χώρας απ’ όσο γνωρίζω, δεν συστήνουν την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων.

Όσο και αν διαφωνούμε ή όχι με το τι προτείνουν, το σίγουρο αποτέλεσμα αν τις ακολουθεί κάποιος, είναι πως δεν θα έχει κάποια απλά αλλά κοινά θέματα, όπως το επιπλέον βάρος.

Που αυτό από μόνο του είναι η αρχή για πολλά προβλήματα.

Για παράδειγμα:

• Ο αμερικάνικος πληθυσμός καταναλώνει πάνω από τις μισές του θερμίδες από υπερεπεξεργασμένες πηγές τροφίμων σε καθημερινή βάση.¹⁶
• Στην Ελλάδα, το ποσοστό ημερήσιας κατανάλωσης θερμίδων που προέρχεται από τα επεξεργασμένα τρόφιμα είναι στο 24,5%.¹⁷

Οπότε αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πως ακριβώς φταίνε οι γιατροί και οι διαιτολόγοι σε αυτή την περίπτωση;

Μας κρατάνε άρρωστους για να μας πουλάνε φάρμακα

Ο ισχυρισμός ότι υπάρχει μια τεράστια συνωμοσία για οικονομικό όφελος στο να μας κρατούν άρρωστους για να συνεχίσουν να μας πουλάνε φάρμακα, είναι αβάσιμος και ανακριβής.

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, τα συστήματα υγείας χρηματοδοτούνται κυρίως από κυβερνήσεις μέσω φόρων ή υποχρεωτικής ασφάλισης, και οι ασθενείς πληρώνουν ελάχιστα για βασικές υπηρεσίες.

Μόνο η αντιμετώπιση καρδιαγγειακών νοσημάτων κοστίζει στην Ευρώπη περίπου 210 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως¹⁸ ενώ η αντιμετώπιση του καρκίνου κοστίζει περίπου 103 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Συγκεκριμένα, τα έσοδα από φάρμακα για τον καρκίνο στην Ευρώπη, εκτιμώνται στα 30,69 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2024.

Από την άλλη, τα συνολικά έσοδα των φαρμακευτικών εταιρειών στην Ευρώπη το 2024 εκτιμώνται στα 175 δισεκατομμύρια ευρώ.¹⁹

Οπότε μόνο με απλή λογική και βασικά μαθηματικά μπορούμε να δούμε πως αυτός ο ισχυρισμός δεν στέκει.

Πως αποφεύγεις την παραπληροφόρηση

Όλοι έχουμε παραπληροφορηθεί σε διάφορους βαθμούς σε διαφορετικά θέματα. Το θέμα είναι ότι όταν ακούς κάποιον να ισχυρίζεται κάτι, πρέπει να διατηρείς μια επιφύλαξη.

Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι, ας πούμε, γιατρός και σου λέει στο YouTube ή TikTok τι είναι σωστό και τι λάθος, θα σου πω το εξής:

Κανένας γιατρός δεν τα ξέρει όλα, και το γεγονός ότι κάποιος έχει έναν τίτλο, όπως γιατρός ή οτιδήποτε άλλο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχτείς την άποψή του χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αν λειτουργούσαμε με τη λογική ότι ο πρώτος γιατρός έχει πάντα δίκιο, τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη για δεύτερη γνώμη στα ιατρικά θέματα.

Ωστόσο, ξέρουμε πολύ καλά ότι η δεύτερη γνώμη είναι συχνά απαραίτητη, καθώς κάθε ειδικός μπορεί να έχει διαφορετική προσέγγιση ή πληροφορίες.

Οπότε, γιατί να αλλάζει η στάση μας όταν πρόκειται για πληροφορίες στο διαδίκτυο;

Είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί όταν λαμβάνουμε πληροφορίες online, ακόμα κι αν προέρχονται από φαινομενικά αξιόπιστες πηγές.

Συμπέρασμα

Αν τελικά κάποιος όντως πιστεύει πως κυριολεκτικά όλα είναι τοξικά, ίσως αυτός ο τρόπος σκέψης να του προσφέρει μια μορφή ανακούφισης για να δικαιολογήσει τις ανθυγιεινές του συνήθειες.

Σκέψου το έτσι: αν θεωρείς πως “όλα είναι τοξικά“, τότε τι πειράζει αν συνεχίζεις να καταναλώνεις οτιδήποτε θεωρείται βλαβερό; αφού τίποτα δεν είναι απόλυτα ασφαλές.

Αυτός και παρόμοιος τρόπος σκέψης είναι πολλών στο διαδίκτυο και, από τη δική μου εμπειρία, δεν μπορείς να κάνεις διάλογο μαζί τους, αφού στη τελική δεν τους νοιάζει κιόλας, επειδή δεν είναι αυτός ο στόχος τους.

Η καλύτερη λύση είναι να μην ασχολείσαι, αλλά την επόμενη φορά που θα μου πει κάποιος πως το κρέας έχει φάρμακα/ορμόνες θα του στείλω αυτό το άρθρο σαν απάντηση.

Θεωρώ πως ήμουν υπερβολικά δίκαιος, αν άφησα κάτι πίσω όμως το ακούω.

Πηγές:

1. https://www.nature.com/articles/nrn.2017.35 ↩︎
2. https://dl.acm.org/doi/10.1145/3313831.3376680 ↩︎
3. https://arxiv.org/abs/2302.05610 ↩︎
4. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0165032700003438?via%3Dihub ↩︎
5. https://www.liebertpub.com/doi/10.1089/cyber.2014.0609 ↩︎
6. https://en.wikipedia.org/wiki/Logical_reasoning ↩︎
7. https://food.ec.europa.eu/safety/chemical-safety/hormones-meat_en ↩︎
8. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1600-0463.2001.tb05787.x ↩︎
9. https://link.springer.com/article/10.1023/A:1016527107739 ↩︎
10. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0032579119390716?via%3Dihub ↩︎
11. https://health.ec.europa.eu/antimicrobial-resistance/eu-action-antimicrobial-resistance_el ↩︎
12. https://eur-lex.europa.eu/eli/reg/2019/6/oj ↩︎
13. https://vestngau.elpub.ru/jour/article/view/2084 ↩︎
14. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S095965261832211X?via%3Dihub ↩︎
15. https://www.mdpi.com/2072-6643/12/1/7 ↩︎
16. https://www.sciencedaily.com/releases/2021/10/211014102038.htm ↩︎
17. https://www.cambridge.org/core/journals/public-health-nutrition/article/household-availability-of-ultraprocessed-foods-and-obesity-in-nineteen-european-countries/D63EF7095E8EFE72BD825AFC2F331149 ↩︎
18. https://www.escardio.org/The-ESC/Press-Office/Fact-sheets ↩︎
19. https://www.statista.com/outlook/hmo/pharmaceuticals/europe ↩︎